Περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα

Πολλά περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα έχουν συμβεί στη σύγχρονη ιστορία τα οποία συχνά βασίζονται σε μία άλυτη δολοφονία, σε ένα παράξενο ορόσημο, μια ανεξήγητη επίθεση, ή μια αρχαιολογική ανακάλυψη, κτλ. Σε αυτή τη λίστα βρίσκονται ορισμένα περίεργα και άλυτα μυστήρια που έχουν γίνει γνωστά ανά τον κόσμο και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.


1. Γιατί τα σκυλιά αυτοκτονούν πηδώντας από τη γέφυρα Overtoun;
Η Overtoun Bridge είναι μια τοξωτή γέφυρα που βρίσκεται κοντά στο Milton, της Σκωτίας. Το Milton είναι ένα χωριό στη Δυτικό Dunbartonshire, στα περίχωρα του Dumbarton. Η γέφυρα Overtoun, έχει κερδίσει την προσοχή του κοινού, λόγω του ασυνήθιστα μεγάλου αριθμού των σκύλων που έχουν αυτοκτονήσει, πηδώντας σχεδόν όλοι από το ίδιο σημείο της γέφυρας στο κενό. Δεν είναι ακριβώς γνωστό, πότε ή γιατί τα σκυλιά άρχισαν να πηδούν από τη γέφυρα, αλλά οι ιστορίες ειδήσεων και οι μελέτες έχουν δείξει ότι αυτοί οι θάνατοι, πιθανώς να έχουν αρχίσει κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 ή 1960, με ρυθμό περίπου ένα σκυλί σε ένα μήνα.
Το μακρύ άλμα από τη γέφυρα πάνω από τους καταρράκτες του Overtoun Estate, σχεδόν πάντα, οδηγεί σε άμεσο θάνατο. Παραδόξως, κάποια σκυλιά έχουν επιζήσει, μα μόλις ανέκτησαν τις αισθήσεις τους, επέστρεψαν στο ίδιο σημείο και ξαναπήδησαν. Αυτά τα σκυλιά είναι γνωστά στους ντόπιους του Dumbarton ως "second timers."
Τις περισσότερες φορές που έχουν πηδήξει τα σκυλιά από τη γέφυρα οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές και ως επί το πλείστον τα σκυλιά που έχουν πηδήξει από τη μία πλευρά της γέφυρας, είναι σκυλιά με μεγάλη μύτη. Εξήγηση του φαινομένου ακόμα δεν έχει βρεθεί.
Υπήρξαν πολλές θεωρίες ως προς το γιατί τα σκυλιά επιλέγουν να τερματίσουν τη ζωή τους πηδώντας από τη γέφυρα. Μερικές από αυτές λένε πως πρόκειται για μια στοιχειωμένη γέφυρα, ή πως τα σκυλιά έπασχαν από κατάθλιψη, ή ακόμα και πως περπατώντας πάνω στη γέφυρα τα σκυλιά με κάποιο τρόπο συσσωρεύουν ένα είδος αρνητικής ενέργειας η οποία και δημιουργεί αυτό το αυτοκτονικό συναίσθημα.
Ωστόσο, η εξήγηση που φαίνεται να είναι η πιο λογική προϋποθέτει την παρουσία βιζόν στις όχθες του ποταμού στον οποίο βρίσκεται η γέφυρα. Το βιζόν είναι ένα ζώο που έχει ισχυρούς πρωκτικούς αδένες οι οποίοι παράγουν μια έντονη μυρωδιά μούχλας. Σε αυτά λοιπόν τα ζώα αρέσει πολύ να αφήνουν σημάδια όπου πηγαίνουν και αυτή η μυρωδιά που παράγουν οι αδένες τους είναι πολύ ενδιαφέρουσα για τους σκύλους.
Επίσης έχει διατυπωθεί η άποψη ότι το ύψος των γρανιτένιων τοίχων της γέφυρας μειώνει σημαντικά την αίσθηση της όρασης και της ακοής των σκύλων, έτσι ώστε όταν πηγαίνουν να ερευνήσουν ακολουθώντας τη μυρωδιά, αγνοούν την πτώση που τους περιμένει.
Εντούτοις, αυτή η εξήγηση δεν ικανοποιεί όλους. Υπάρχει ένα ακόμα άλυτο ερωτηματικό που παραμένει και έχει να κάνει με το άλμα των σκύλων στο κενό από το ίδιο περίπου σημείο. Ακόμα και οι “second timers” τα σκυλιά δηλαδή που επιζούν της πρώτης πτώσεως και επιστρέφουν για ένα δεύτερο άλμα πηδούν από το ίδιο σημείο. Το σίγουρο είναι ότι κάτι υπάρχει σε αυτή τη γέφυρα που πρέπει να εξεταστεί.

2. Γιατί τα τραγούδια των γαλάζιων φαλαινών γίνονται σταθερά βαθύτερα κάθε χρόνο;
Στη δεκαετία του 1960 μια ομάδα θαλάσσιων βιολόγων εμφύτευσαν στις μπλε φάλαινες όλων των ωκεανών του κόσμου μικρόφωνα για την καταγραφή των τραγουδιών τους. Οι επιστήμονες αυτοί διεξήγαγαν μελέτες για τη συμπεριφορά της φάλαινας και με την πάροδο του χρόνου ανακαλύφθηκε ότι οι μπλε φάλαινες πλέον δεν χρησιμοποιούν το τραγούδι με τον ίδιο τρόπο που το χρησιμοποιούσαν στο παρελθόν αλλά τραγουδούν κάθε χρόνο όλο και σε βαθύτερες φωνές. Η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται σε αμηχανία μετά από το περιστατικό αυτό το οποίο αρχικά παρατηρήθηκε περίπου οκτώ με εννιά χρόνια πριν, όταν οι επιστήμονες χρειάστηκε να αναβαθμονομήσουν τους αυτοματοποιημένους ανιχνευτές που διατηρούν για την παρακολούθηση των γαλάζιων φαλαινών στα ανοικτά των ακτών της California. Οι ανιχνευτές προκαλούνται από τα τραγούδια που ταιριάζουν σε μια συγκεκριμένη κυματομορφή και τον τελευταίο καιρό, πρέπει να επαναπροσδιορίζονται ετησίως.
 
Οι ερευνητές έχουν συγκεντρώσει χιλιάδες ηχογραφήσεις μπλε φαλαινών που πραγματοποιήθηκαν από τη δεκαετία του 1960, από τους πληθυσμούς που εκτείνονται στο Βόρειο Ατλαντικό, στο Νότιο Ειρηνικό και στα ανατολικά του Ινδικού Ωκεανού και η ανάλυσή τους δείχνει ότι η τονική συχνότητα των τραγουδιών μειώνεται κάθε χρόνο κατά λίγα κλάσματα hertz. Το ίδιο συμβαίνει σε όλο τον κόσμο και ανάμεσα στις προτεινόμενες εξηγήσεις περιλαμβάνονται η ηχορύπανση των ωκεανών, η μεταβαλλόμενη δυναμική του πληθυσμού, καθώς και οι νέες στρατηγικές ζευγαρώματος. Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι επειδή μόνο οι αρσενικές μπλε φάλαινες τραγουδούν, η απάντηση μπορεί να αφορά τη σεξουαλική επιλογή. Επίσης, μια άλλη πιθανή εξήγηση, κάνει λόγο, για ανάκτηση των πληθυσμών των μπλε φαλαινών, οι οποίες κυνηγήθηκαν σχεδόν σε σημείο εξάλειψης, κατά το πρώτο ήμισυ του περασμένου αιώνα. Γενικότερα πάντως το φαινόμενο αυτό εξακολουθεί να παραμένει ένα μυστήριο.

3. Ποια είναι η λειτουργία του πομπού UVB-76 στο Povarovo, της Ρωσίας;
Το UVB-76 είναι το call-sing του ραδιοφωνικού σταθμού των βραχέων κυμάτων που μεταδίδει στη συχνότητα 4625 kHz (AM full carier). Ο σταθμός είναι γνωστός μεταξύ των ραδιοφωνικών ακροατών με το ψευδώνυμο "The Buzzer" (βομβητής, συσκευή παραγωγής ηχητικού σήματος), καθώς μονίμως ακούγεται ένας χαρακτηριστικό, σύντομο και μονότονο βουητό, επαναλαμβανόμενο σε ποσοστό περίπου 25 τόνοι ανά λεπτό, για 24 ώρες την ημέρα. Ο σταθμός έχει παρατηρηθεί περίπου από το 1982. Μάλιστα σε σπάνιες περιπτώσεις, το σήμα διακόπτεται και αρχίζει η μετάδοση μιας φωνής στα ρωσικά. Μόνο τέσσερις τέτοιου είδους εκδηλώσεις έχουν σημειωθεί ενώ ο σταθμός στις 16 Ιανουαρίου του 2003 άλλαξε κι άρχισε να εκπέμπει σε υψηλότερο τόνο μεγαλύτερης διάρκειας, αν και από τότε έχει επανέλθει στο πρότυπο του προηγούμενου τόνου.
Συχνά, πίσω από τον μονότονο ήχο μπορούν να ακουστούν μακρινές συνομιλίες και άλλοι "backround" θόρυβοι του περιβάλλοντος, γεγονός που υποδηλώνει ότι η συσκευή που παράγει αυτό τον ήχο βρίσκεται πίσω από ένα "ζωντανό" περιβάλλον και με συνεχώς ανοικτό μικρόφωνο.
Ο πομπός του σταθμού βρίσκεται στο Povarovo, της Ρωσίας, που είναι περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ Zelenograd και Solnechnogorsk και 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μόσχας. Η τοποθεσία και το callsign ήταν άγνωστα μέχρι το 1997 όπου κι έγινε η πρώτη εκπομπή φωνής. Ο πραγματικός λόγος ύπαρξης αυτού του σταθμού παραμένει άγνωστος ενώ μια ξένη ιστοσελίδα υποστηρίζει πως ο σταθμός προορίζεται για τη "διαβίβαση εντολών στις στρατιωτικές μονάδες και τα κέντρα στρατολόγησης της στρατιωτικής περιφέρειας της Μόσχας". Λόγω της φύσης της μετάδοσης του σταθμού και του γεγονότος ότι η θέση του πομπού φημολογείται ότι βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο επικοινωνίας του Γενικού Επιτελείου του στρατού, θεωρείται ευρέως πως ο UVB-76 πρέπει να χρησιμοποιείται για τη μετάδοση κωδικοποιημένων μηνυμάτων σε κατάσκοπους.

4. Τι ήταν το "Bloop";
Το "Bloop" είναι το όνομα που έχει δοθεί σε έναν πανίσχυρο και εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας υποθαλάσσιο ήχο που ανιχνεύθηκε από την αμερικανική Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμοσφαιρικής Διοίκησης (NOAA) αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1997. Ο ήχος είχε εντοπιστεί σε ένα απομακρυσμένο σημείο στο Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, δυτικά του νοτίου άκρου Νότιας Αμερικής. Σύμφωνα με την περιγραφή της ΝΟΑΑ, ο ξαφνικός ήχος εμφανίστηκε απότομα με συχνότητα λίγο μεγαλύτερη του ενός λεπτού και είχε επαρκές πλάτος ώστε να ανιχνευθεί από πολλαπλούς αισθητήρες, σε ένα φάσμα μεγαλύτερο των 5.000 χιλιομέτρων. Ενώ παράλληλα, το σύστημα της NOAA απέκλεισε το ενδεχόμενο συνταύτισης του ήχου με όλους τους γνωστούς ανθρωπογενείς ήχους, όπως για παράδειγμα ένα υποβρύχιο, ή μια βόμβα, ή τους γνωστούς γεωλογικούς ήχους που προέρχονται από ηφαίστεια ή σεισμούς, τελικά η επικρατέστερη άποψη, είναι πως το ηχητικό προφίλ του Bloop, μοιάζει με αυτό ενός ζωντανού πλάσματος. Το σύστημα προσδιόρισε ως άγνωστο τον ήχο αυτό γιατί ήταν αρκετές φορές δυνατότερος από τους πιο γνωστούς δυνατούς βιολογικούς ήχους. Στην ιστορία, άλλοι πέντε σημαντικοί ανεξήγητοι ήχοι έχουν ονομαστεί από τη NOAA με τα ονόματα: Julia, Train, Slowdown, Whistle, and Upsweep.
 
Οι κρυπτοζωολόγοι εικάζουν ότι ο Bloop θα μπορούσε να ήταν ο ήχος ενός γιγάντιου θαλάσσιου τέρατος, αρκετές φορές μεγαλύτερο από το μεγαλύτερο γνωστό εν ζωή πλάσμα. Άλλοι έχουν προτείνει ότι θα μπορούσε ο ήχος να προέρχεται από τις φυσαλίδες μιας είδους χημικής αντίδρασης στο βυθό της θάλασσας ή πως έχει να κάνει με την αλληλεπίδραση των ισχυρών ρευμάτων των ωκεανών. Επικρατέστερη φαίνεται να είναι η άποψη που κάνει λόγο για το σύστημα που κατέγραψε το Bloop δηλαδή πως πρόκειται για ένα στρατιωτικό κατάλοιπο του Ψυχρού Πολέμου. Στη δεκαετία του 1960 το Ναυτικό των ΗΠΑ είχε στήσει μια σειρά υποβρύχιων μικροφώνων και υδροφώνων, σε όλο τον κόσμο για την παρακολούθηση των σοβιετικών υποβρυχίων. Το δίκτυο ήταν γνωστό ως Sound Surveillance System (Ηχητικό Σύστημα Επιτήρησης). Αυτοί λοιπόν οι σταθμοί ακρόασης είναι εγκατεστημένοι εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού, σε βάθος όπου τα ηχητικά κύματα παγιδεύονται σε ένα στρώμα νερού γνωστό ως "deep sound channel” (κανάλι βαθύ ήχου). Και πάλι όμως η άποψη αυτή δεν κάλυψε τη σωρεία ερωτημάτων που προέκυψαν από αυτό το μυστήριο ήχο.

5. Ποιος ανέπτυξε το μηχανισμό των Αντικυθήρων;
Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι μια συσκευή που ανακτήθηκε το 1901 από το Ναυάγιο των Αντικυθήρων. Το ναυάγιο των Αντικυθήρων είναι ένα ναυάγιο που ανακαλύφθηκε από σφουγγαράδες ανοικτά των ακτών του Ελληνικού νησιού, Αντικύθηρα που βρίσκεται μεταξύ των Κυθήρων και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή των Ελληνικών επιγραφών που φέρει ο μηχανισμός χρονολογείται μεταξύ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο ενδέχεται να συνέβη ανάμεσα στο 87 π.Χ. και 63 π.Χ..
Ο μηχανισμός παρέμεινε ένα πλήρες μυστήριο για δεκαετίες έως ότου η επιστημονική κοινότητα άρχισε να ενδιαφέρεται και διαμόρφωσε το Antikythera Mechanism Research Project (Ερευνητικό Πρόγραμμα Μηχανισμού των Αντικυθήρων). Ο μηχανισμός που χρονολογείται γύρω στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. είναι ο πιο εξελιγμένος μηχανισμός που είναι γνωστός από τον αρχαίο κόσμο. Τίποτα τόσο περίπλοκο δεν επινοήθηκε για τα επόμενα χίλια χρόνια. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι πλέον γνωστό πως δημιουργήθηκε για τον υπολογισμό αστρονομικών θέσεων. Λειτούργησε σαν ένας περίπλοκος μηχανικός "υπολογιστής", με τον οποίο παρακολουθούνταν οι κύκλοι του Ηλιακού Συστήματος. Πρόκειται για τον πρώτο γνωστό μηχανικό υπολογιστή.
Αυτό το τεχνούργημα μελετάται από μερικούς από τους καλύτερους επιστήμονες στον κόσμο, οι οποίοι συνήθως κάνουν νέες ανακαλύψεις και πολλά στοιχεία του σχεδίου ακόμη παραμένουν άλυτοι γρίφοι. Τα πρόσφατα πειράματα στους πίσω πίνακες του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, έδειξαν εκπληκτικά αποτελέσματα. Με τη βοήθεια του τομογράφου, έχουν διαβαστεί αρκετές από τις επιγραφές που υπήρχαν στις πλάκες και στους περιστρεφόμενους δίσκους, οι οποίες εμπεριέχουν αστρονομικούς και μηχανικούς όρους, και έχουν χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως ένα είδος "εγχειριδίου χρήσης" του οργάνου.
Ο μηχανισμός αυτός έδινε, κατά την επικρατέστερη σύγχρονη άποψη, τη θέση του ήλιου και της σελήνης, καθώς και τις φάσεις της σελήνης. Μπορούσε να εμφανίσει τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης, βασιζόμενος στον βαβυλωνιακό κύκλο του Σάρου. Τα καντράν του απεικόνιζαν επίσης τουλάχιστον δύο ημερολόγια, ένα Ελληνικό βασισμένο στον Μετωνικό κύκλο και ένα αιγυπτιακό, που ήταν και το κοινό "επιστημονικό" ημερολόγιο της ελληνιστικής εποχής.
Η ερευνητική ομάδα έχει αποκρυπτογραφήσει, επίσης, όλους τους μήνες του 19χρονου μηχανισμού, αποκαλύπτοντας ονόματα μηνών Κορινθιακής προέλευσης, και κατά πάσα πιθανότητα από κορινθιακή αποικία του δυτικού Ελληνικού κόσμου. Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα κι έχει φέρει επανάσταση γύρω από τη γνώση της ιστορίας της επιστήμης και της τεχνολογίας, κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής Εποχής.