Ο Πεπ Γκουαρδιόλα επέλεξε τον Χοσέ Πίντο, τον τερματοφύλακα του κυπέλλου, για την εστία και τον Χαβιέρ Μαστσεράνο αντί του Κάρλες Πουγιόλ, τον οποίο "έκαψε" στο ματς πρωταθλήματος. Ο Ζοζέ Μουρίνιο, από την πλευρά του, επέμεινε με τον Πέπε ως αμυντικό χαφ και η επόμενη καινοτομία του ήταν η μη χρησιμοποίηση φορ. Ο Μεσούτ Οζίλ είχε επωμιστεί άτυπα το ρόλο "κρυφού" κυνηγού, αλλά σε αυτήν τη θέση πήγαινε όποιος παίκτης ήταν πιο κοντά στις αντεπιθέσεις των "μερέγκες".
Τα πρώτα λεπτά ήταν άγονα, με τα νεύρα να κυριαρχούν και να αποσυντονίζουν τους Καταλανούς. Με το πέρασμα του χρόνου, τα λάθη των "μπλαουγκράνα" γίνονταν ολοένα και περισσότερα και οι Μαδριλένοι τα εκμεταλλεύονταν για να πατήσουν την άδεια περιοχή τους. Δύο φορές ο Πίντο έσωσε την εστία του και μία το δοκάρι σε κεφαλιά του MVP του γηπέδου, Πέπε, ο οποίος πρόσφερε με την ίδια ευκολία και αποδοτικότητα σε άμυνα και επίθεση. Τσάβι και Αντρές Ινιέστα άλλαζαν πάσες στο ύψος της σέντρας, ο Λιονέλ Μέσι επέστρεφε αρκετά πίσω για να αγγίξει μπάλα, οι Ντάβιντ Βίγια των 79 γκολ σε αυτό το γήπεδο (78 για τη Βαλένθια, 1 για τη Σαραγόσα) και Πέδρο ήταν αποκλεισμένοι στις πτέρυγες και η Μπαρτσελόνα έκλεισε το ημίχρονο δίχως ευκαιρία στο πρώτο μέρος.
Το δεύτερο ημίχρονο περιείχε διαφορετικές παραστάσεις. Οι Καταλανοί βρήκαν τον ρυθμό τους και έκλεισαν τη Ρεάλ στα καρέ της. Η πίεση που άσκησαν οι πάσες των Μέσι, Τσάβι και Πέδρο (που άλλαζε πλευρές με τον Βίγια) ανάγκασαν τους παίκτες του Μουρίνιο να υποχωρήσουν και να δώσουν μέτρα στους "μπλαουγκράνα". Η πολυκοσμία στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου απέτρεψε τη δημιουργία ευκαιριών, μιας και οι Καταλανοί δεν κατάφεραν να βγάλουν κάθετες πάσες-"τρύπες" στην καλοστημένη άμυνα της Ρεάλ και φυσικά ούτε σέντρες, αφού η διαφορά στο ύψος ήταν εμφανής.
Οταν η Μπαρτσελόνα, όμως, ανέβασε κι άλλο ταχύτητα, η μπάλα άρχισε να χάνεται και να δημιουργούνται οι πρώτες καλές ευκαιρίες της. Ο Μουρίνιο είχε ήδη αποσύρει τον Οζίλ για χάρη του Εμανουέλ Αντεμπαγιόρ, ζητώντας από τον Τογκολέζο να γεμίσει τα κενά που θα άφηναν οι ανεβασμένοι Καταλανοί. Από τη στιγμή που ο "San Iker" ήταν ξανά απόρθητος στις 2 σπουδφαίες ευκαιρίες των "μπλαουγκράνα", ήρθε η σειρά της απάντησης, στις καθυστερήσεις. Δύο πολύ καλές στιγμές, όμως ο Ντάνι Αλβες (σε μία από τις λίγες θετικές ενέργειές του στο ματς) και ο πολύ καλός Πίντο έστειλαν το ματς στην παράταση.
Στον επιπλέον χρόνο το παιχνίδι ήταν ισορροπημένο. Ο Γκουαρδιόλα έκανε την πρώτη παρέμβαση ρίχνοντας στο ματς τον Ιμπραχίμ Αφελάι στη θέση του αρνητικού Βίγια, ο οποίος έμεινε για 11ο ματς δίχως γκολ, ισοφαρίζοντας το χειρότερο σερί του. Με το πέρασμα των λεπτών ο Γεράρδ Πικέ από "οργανωτής" σε κάποιες φάσεις, πέρασε σε θέση φορ, ώστε να αντιμετωπίσει τα "βαριά" κορμιά της Ρεάλ.
Η Μπαρτσελόνα το πλήρωσε σε μία αντεπίθεση στο 102', όταν ο ντι Μαρία έβγαλε τη σέντρα από αριστερά και ο Ρονάλντο σκόραρε για 2ο σερί ματς απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Ο Μουρίνιο έριξε αμέσως στο ματς τον Εστέμπαν Γκρανέρο και "φρέσκαρε" την αμυντική λειτουργία του. Στο δεύτερο μέρος της παράτασης, η Μπαρτσελόνα, αγχωμένη γαρ, δεν κατάφερε να βγάλει σωστές επιθέσεις και απέτυχε να απειλήσει σημαντικά. Το γκολ της ισοφάρισης δεν ήρθε ποτέ, αντ' αυτού λίγο έλειψε να γίνει το 2-0. Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή βρήκε τη Ρεάλ να κατακτά το 1ο τρόπαιο στον θεσμό από το 1993 και το 18ο στην ιστορία της.
Οι συνθέσεις
Μπαρτσελόνα: Πίντο, Αλβες, Μαστσεράνο, Πικέ, Αντριάνο (118' Μάξουελ), Μπουσκέτς (107' Κεϊτά), Τσάβι, Ινιέστα, Πέδρο, Μέσι, Βίγια (91' Αφελάι)
Ρεάλ Μαδρίτης: Κασίγιας, Αρμπελόα, Ράμος, Καρβάλιο (118' Γκαράι), Μαρσέλο, Πέπε, Κεντίρα (103' Γκρανέρο), Αλόνσο, Οζίλ (70' Αντεμπαγιόρ), Ρονάλντο, ντι Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου